Help! Waar kan ik over schrijven?

Een leeg, wit scherm, alleen een knipperend streepje. Je weet in een tv-serie of film meteen wat dat betekent: een writer’s block. But never fear, the plot twist is near! Er gebeurt iets, en daarna heeft de hoofdpersoon gelukkig net op tijd wél die inspiratie, of invalshoek, of betrouwbare bron, et cetera. Je kent het wel, in ongeveer elke tv-serie over iemand die schrijft komt dit regelmatig terug. And I love it.

Al toen ik wekelijks Carrie Bradshaw (in Sex and the City) haar column op deze manier zag tikken was ik erdoor geïntrigeerd. Hoe bizar gaaf is het eigenlijk dat je daar iets mee kunt, met zo’n wit scherm? Dat het enige dat je nodig hebt je hoofd is. Of je nu typt of inspreekt, jij maakt een verhaal. Van niets, uit het niets. Waar je ook bent. Kleine side note: Carrie Bradshaw verdiende met het schrijven van één column per week blijkbaar genoeg om in de upper east side van New York te wonen. Niet gek voor enkel je vingers laten typen wat je hoofd bedenkt, of wel? 

Het leven is een zure bom – eh nee inspiratiebron

Even terug. Over de upper east side gesproken: een paar jaar later werd die buurt natuurlijk onveilig gemaakt (bah, wat een vreselijke uitdrukking) door je favo girls, Blair en Serena. Ik heb het over Gossip Girl, mocht je die namen niet kennen. In Gossip Girl deelt iemand online – anoniem natuurlijk – de intiemste roddels en achterklap over de jonge elite van New York. Dingen die alleen een insider kan weten. Dus omg wie kun je nu wel en niet vertrouwen? Wees gerust: omdat het een van mijn favoriete series is en ik iedereen het plezier ervan gun, zal ik hier niet verklappen wie Gossip Girl is. Gossip Girl staarde niet naar een leeg scherm met een hoofd vol vraagtekens. Of juist vol leegte. Er was genoeg om over te schrijven, ook hier diende het leven als inspiratie. Al was het dan (meestal) het leven van een ander. 

Zelfs flippin’ Bridgerton is een soort Gossip Girl, alleen dan in 1813, en met een drukpers. Woorden zijn altijd van belang geweest, en interessant. En intrigerend. Emotionerend. Ze kunnen leed, onzekerheid en verdriet veroorzaken, maar ook geluk. Kijk naar Bridgerton. Huwelijken worden voorkomen, gesloten, verbroken, en dat terwijl er telkens dagen gewacht moet worden op het papieren roddelkrantje om te weten of je partner nog steeds bon ton is.  

Nu kijk ik The Bold Type, over dames die bij een modetijdschrift werken. Alweer in New York, besef ik nu. En weer is het zo: Jane heeft alleen haar laptop en haar leven nodig. Na een dag vol avonturen heeft ze het verhaal dat ze zocht, en kan ze gaan schrijven. In de aflevering die ik net keek pakte ze haar laptop, ging zitten, en begon met de titel. De belofte van weer een fantastisch artikel door Jane Sloan. En toen dacht ik: nu ik. Tv uit, laptop op schoot en tikken maar.

Wie zit erop te wachten?

Het heeft mij altijd immens aangetrokken, dat witte lege scherm met dat knipperende streepje. Soms, als ik lekker in mijn vel zit, dan ga ik ervoor zitten. Ik klap mijn laptop open, zet de text editor op fullscreen, en kijk even naar dat gezellige knippertje. Ik weet dat ik het kan, een leuk stukje schrijven. Denk ik. Als het me eenmaal lukt, is het vaak best leuk. Maar ik moet het meer doen, ik wil en moet meer oefenen. Ik wil er beter in worden. Gelukkig mag ik voor de Lifestylekoningin naar hartelust schrijven. Maar dan is dat terugkerende tv-serie-element ineens mijn realiteit: dan staan dat lege scherm en die knipper ouderwets voor writer’s block. Waar kan ik dan over schrijven? Wie zit erop te wachten? Hoe begin je met zoiets?

Ik hoef niet per se impact te hebben met mijn woorden. Die voldoening haal ik uit mijn werk. Ik denk ook niet dat ik jullie van alles te leren heb. Maar toch voel ik de drang om te schrijven, al sinds ik me kan herinneren. En ik wil ook dat het voor een ander leuk of leerzaam is om te lezen. Zoals ik altijd genoot van Caroline’s persoonlijke columns.

Maar ik wil wel graag meer schrijven. En graag iets dat interessant is voor jullie. Niet in het minste zodat ik op Lifestylekoningin kan blijven bloggen. Anders mag ik straks niet in de app blijven, en deze dames geven me weer inzicht in hele andere kanten van het leven en het land. Dus als je suggesties hebt: deel ze, alsjeblieft. Of heb je tips, hoe ik mezelf er regelmatiger toe kan zetten om te schrijven? Heb jij dit voor jezelf weten te doorbreken? Ik hoor heel graag hoe! Tot die tijd ga ik in het leven op zoek naar inspiratie. À la Carrie Bradshaw, dan. Mijn eigen leven dus, niet dat van anderen. Of misschien is mijn dochter de pineut. Gotta take one for the team, baby.

You know you love me,

XOXO