De onderstaande producten maak je voor het beste resultaat gemakkelijk met rauwe honing of honing van de imker. Maar mocht je dit niet hebben, of het er niet voor willen aanschaffen: dan is gewone honing ook een prima alternatief.

Verzorg jouw haar met deze honingmaskers:

Haarmasker voor gespleten haarpuntjes en extra glans: 1 theelepel honing 1 met 1 theelepel olijfolie.
Natuurlijke haar conditioner: 1/2 eetlepel honing met 1 rijpe banaan (geprakt).
Deep conditioner haarmasker: yoghurt en honing.
Anti roos haarmasker: 1/2 eetlepel honing, 1 eetlepel yoghurt en 4 á 5 druppels verse citroensap.
Anti pluis haarmasker: 1 rijpe banaan + 2 eetlepel yoghurt, 1 eetlepel honing.

Blend alles tot een pasta (en dan hebben we het met name over het prakken en / of blenden van de banaan), en breng aan op vochtig haar. In de meeste gevallen laat je het zo’n 10 tot 30 minuten intrekken. Was hierna je haar zoals je het gewend bent.

Vergeet ook niet de honing gezicht maskers:

Last van puistjes? Breng honing aan op de puistjes en plak er een pleister overheen. Laat het een nachtje zitten en was het er af met lauwwarm water.
Voornamelijk last van mee-eters (op je neus)? Doe hier een mengsel van honing en kaneel op.

Droge huid? Dit los je op door een masker van honing en kokos olie.
Wil je een vochtinbrengend masker? Dan ga je voor honing en olijfolie.
Is het verwijderen van dode huidcellen jouw doel? Met honing en bruine suiker maak je makkelijk een exfoliant.
Liever een scrub? Dan wil je een mengsel van honing, suiker en olijfolie.

De snelste gezichtsmaskers maak je zelf:

Welke reden je ook hebt om een gezichtsmasker te willen, met honing maak je in een handomdraai een masker die precies doet wat jij wil. Wil je even heerlijk ontspannen en tot rust komen, heb je een onrustige huid en / of puisjes door stress, of last van een droge huid? Daar hebben we een masker voor!

Acne gezichtsmasker:

Last van puistjes, maar geen zin om de hele nacht te slapen met honing op je gezicht? Probeer dan dit masker eens:

Benodigdheden:
– 2 eetlepel havermout vlokken, blenden tot poedervorm
– 1 eetlepel nootmuskaat
– 2 eetlepel citroensap
– 2 eetlepel honing

Dit gezichtsmasker laat je zo’n 15 min zitten, en spoel je vervolgens af met lauwwarm water.

Natuurlijk gezichtsmasker:

Dit natuurlijke gezichtsmasker heeft een sterke antibacteriële werking én werkt hierdoor dus ook goed tegen puistjes.

Benodigdheden:
– 2 eetlepel honing
– 1 theelepel nootmuskaat
– 1 theelepel kaneel

Dit gezichtsmasker laat je zo’n 15 á 20 min zitten, en spoel je vervolgens af met lauwwarm water.

Maak je eigen hydraterend gezichtsmasker:

Last van een droge huid en kan je gezicht wel wat extra verzorging gebruiken? Gebruik dan dit hydraterende gezichtsmasker.

Benodigdheden:
– 1 eetlepel havermout vlokken
– 1 eetlepel water
– 1 eetlepel melk
– 2 theelepel honing

Kook het mengsel op middelhoog vuur voor ongeveer 5 min. Laat het afkoelen en breng het aan op je gezicht. Na 15 min afspoelen met lauwwarm water. 

Maak in 3 stappen je eigen haarmasker:

Het maken van je eigen haarmasker is eigenlijk heel erg simpel, en ook nog eens ontzettend goed voor jouw prachtige lokken.

Het maken van jouw eigen haarmasker bestaat uit 3 stappen:

Stap 1 Kies een basis: olijfolie, kokosnoot olie, melk

Stap 2 Kies 2 ingrediënten: aardbei, banaan, avocado, citroen

Stap 3 Kies 1 ingrediënt: yoghurt, honing, ei

Let op! Maak je een haarmasker met ei? Was je haar dan NIET gelijk met heet water.. niemand zit te wachten op gebakken ei in het haar. Was je haar eerst met lauwwarm water, en daarna nogmaals met de normale temperatuur.


Geen zin om te knoeien met home made maskers? Snappen we ook wel. Let je dan wel op de ingrediënten die zitten in jouw favoriete beautyproducten?

Sylvana | 29 | Deze ginger heeft een liefde voor marketing & ijskoffie (het liefst alle twee op hetzelfde moment) | Speelt in haar vrije tijd graag horror games op de PS4.

Ik ben (verrassing!) dol op games. Ja, dat zag je niet aankomen hé?

Als ik eens een vrij moment heb plan ik graag een gameweekend in. Gewoon twee dagen helemaal niets doen behalve jezelf compleet verliezen in een andere wereld. Afgelopen weekend stond The Last of Us Remastered op de planning!

Voor je het gaat zeggen- ik weet het. Ik ben laat. Heel. Erg. Laat. Daarom ga ik er ook eigenlijk vanuit dat iedereen wel een beetje weet waar deze game over gaat. Maar voor de lieve mensen die (net als ik) wonen onder een prachtige steen (comfortabel eh, die stenen waar wij onder wonen) ga ik het toch even uitleggen.

Wat voor game is Last of Us Remastered?

The Last of Us Remastered is een shooter game, gevuld met zombies. Heel veel zombies. Hou je van zombies? Dan is dit 100% jouw game. Maar buiten dat is het een game met een sterk verhaal, met uitgebreide details en realistische karakterontwikkeling. Het heeft geweldig graphics – en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.

De meeste mensen zullen de game al wel kennen, ook al zou dit alleen van naam zijn. Heb je de game al gespeeld? Dan lees je hier waarschijnlijk niet heel veel verrassende dingen. Nog niet gespeeld? Lees dan vooral verder en laat mij jou vertellen waarom dit nu toch écht tijd gaat worden!

Soms heb je namelijk gewoon nét even wat overtuiging nodig. Ik kan het weten, ik speel deze game ook pas jaren later- maar ik heb er geen moment spijt van gehad. 

Wat is het plot van The Last of Us Remastered?

The Last of Us Remastered gaat over een nieuwe wereld. Een wereld waarin niets meer hetzelfde is als de wereld zoals wij die kennen. Zonder te veel van het plot weg te geven:

We maken kennis met een vader, Joel, en voelen het verdriet wat hij ervaart rondom het verlies van zijn dochter. Twintig jaar later maakt Joel, geheel onverwachts, kennis met een meisje. Ellie. Ellie lijkt in veel aspecten op de dochter die Joel verloren is, met één groot verschil: Ellie is immuun voor het zombievirus.

Met lichte tegenzin wordt het onze verantwoordelijkheid om Ellie naar een kamp te brengen. Aangezien er binnen dit kamp enkele artsen hard werken aan het geneesmiddel tegen dit virus. Dit is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan: laten we zeggen dat het een understatement is dat we lastige dingen tegenkomen op ons pad.
Want werkelijk overal komen we enge dingen tegen: overleden personen, zombies, nieuwsberichten over de uitbraak van het virus – en nog veel meer. O ja, vergeet ook de andere overlevenden van de uitbraak niet, zij zijn soms nog enger en gevaarlijker dan de zombies.

Hoe dapper moet je zijn om een game als The Last of Us Remastered te kunnen spelen?

The Last of Us Remastered is eng, laten we daar heel duidelijk over zijn. Maar, eerlijk is eerlijk: dit kan ook compleet aan mij liggen. De game heeft veel dingen waar je bang voor moet zijn. De spannende muziekjes, de geluiden van de zombies, de onvoorspelbare momenten, het moeten lopen door donkere gangen en ingestorte gebouwen…

Maar: als ik het kan, kan jij het ook! Niemand is namelijk zo gestressed als Sylvana met 8 ammo, een afgebroken knuppel, die in blinde paniek half struikelt over een blikje op de grond en zo de aandacht trekt van een zombie horde – gestressed.

Soms moet je de game gewoon even uit zetten, even wat anders doen – met voorkeur iets zó zoets dat je alle stress vergeet (mag ik voorstellen: kittens knuffelen terwijl je snoept van onze warme chocolademelk plank) – en weer doorgaan met verstand op nul! Held op sokken, wie? Not me!

Wat is de overall conclusie over de game?

The Last of Us Remastered heeft overduidelijk veel aandacht besteed aan het plot en de graphics. Het totaalplaatje klopt, en is eigenlijk simpelweg perfect.

Goed verhaal, met realistische personages en karakterontwikkeling? Check!
Mooie graphics met aandacht voor detail? Check!
Spannend, emotioneel en meeslepend verhaal? Check!

Deze game is dan ook echt een aanrader voor liefhebbers van een spannend avontuur. Uiteindelijk heb ik zo’n 22 uur gedaan om de game uit te spelen, maar dit zou een stuk sneller kunnen als je niet (net als mij) uitgebreid in elke ruimte blijft zoeken naar extra ammo en twijfelen of je door durft te lopen.

Overweeg jij ook om de game aan te schaffen?

Ook zin om dit spel te spelen? Je koopt the Last of Us Remastered hier.

Sinds juni 2020 is The Last of Us Part II uitgebracht. Je koopt the Last of Us part II hier.

Dus deze blog is voor jullie, lieve mensen die alles net even iets anders zien. Jullie bijzondere kijk op de wereld, het feit dat je twee keer zo hard hebt moeten werken (en vechten) om te zijn waar je vandaag de dag bent én het feit dat jullie je keer op keer moeten bewijzen. Dat kan gewoon niet makkelijk zijn, en toch doen jullie dit – elke dag opnieuw.

In 2019 heeft de Nederlandse Vereniging voor Autisme (NVA) naar buiten gebracht dat er in ons land (naar schatting) ongeveer 200.000 mensen met autisme zijn. De werkelijke cijfers zullen vermoedelijk zelfs nog hoger zijn. Er is echter zoveel stigma rondom de diagnose, dat veel mensen er niet vrijuit over durven te spreken. Dit heeft als resultaat dat er ook vele mensen met autisme zijn die geen diagnose hebben, simpelweg omdat ze zich niet durven te laten testen.

Maar waarom bestaat het stigma rondom autisme?

Laat staan – je krijgt het bericht: jij, of iemand om je heen, heeft autisme. En nu dan? Als ouder zijnde (dit is een aanname, want ik heb geen kinderen) denk ik dat jouw eerste handeling gaat zijn: kijken op het internet. Als pas gediagnostiseerde precies hetzelfde. Er zijn namelijk zo veel aannames en vooroordelen over autisme, maar wat is waar en wat zijn fabels?

Zo zijn er een aantal welbekende reacties:

“Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit!” lief mens, hoe ziet volgens jou een standaard persoon met autisme er dan uit? Herken je deze persoon aan haar blauwe sokken, haar mooie bos krullen of haar leuke accent?

“Oh, wat is jouw obsessie?” Het is een vooroordeel dat mensen op het autisme spectrum ergens in uitblinken door hun obsessie voor dat onderwerp. Vaak zijn dit fases die men doormaakt. Ze omschrijven dit als: ritme, regelmaat en voorspelbaarheid. Toch zie je dit gedrag vaak alleen zo duidelijk naar voren komen bij kinderen met autisme, en niet zozeer meer bij volwassenen. De meeste mensen die namelijk (op vroege leeftijd al) de diagnose krijgen werken er hard aan om mee te kunnen draaien in de maatschappij, op een manier die wij als neurotypische* verwachten.
“Neurotypische mensen zijn die individuen die geen diagnose van autisme of enig ander intellectueel of ontwikkelingsverschil hebben. Een neurotypisch persoon is een persoon die denkt, waarneemt en zich gedraagt ​​op manieren die door de algemene bevolking als “normaal” worden beschouwd.” – aldus verywellhealth.com
En ook al was dit wel het geval, ook al zou je dit gedrag wel vertonen: ben jij nooit ergens enthousiast over geweest? Die tijd dat je dat ene nummer dagenlang op repeat luisterde op Spotify, was dat een autistisch trekje? Of dat je elk weekend móet gaan stappen met vrienden. Wat denk je van het herlezen van je favoriete boek, omdat je houdt van het verhaal – yeah sure, voorspelbaar hoor…

Want dat is ook weer zoiets, “We hebben allemaal wel wat autistische trekjes!” nee. Gewoon, nee. Hoezo ‘hebben we allemaal wel wat autistische trekjes’? Wat zijn dat dan voor dingen? Het feit dat je asperges vies vind door de glibberige textuur, dat je die ene kriebel trui niet meer aan wil of je rot ergert aan die collega die tegen zichzelf praat terwijl hij werkt?

Lieve mensen, nogmaals, er zijn geen standaard dingen die horen bij elke persoon die zich bevind op het spectrum, net als dat er geen externe factoren zijn waaraan jij iemand met autisme kan herkennen. Elk mens is anders, en dát maakt de wereld juist zo mooi.

Wat is autisme?

Goed, nu we weten wat autisme niet is, wat is het dan wel? Autisme is de verzamelnaam voor gedragskenmerken die een verschil (of kwetsbaarheid) aangeeft op het gebied van bijvoorbeeld: sociale interactie, communicatie, het snel kunnen schakelen in denken en handelen, en het filteren en opnemen van informatie (hiermee wordt ook de informatie bedoeld die binnenkomt door het zien, horen en proeven. Veel mensen met autisme hebben last van sensorische overgevoeligheid of juist ondergevoeligheid).

Wetenschappers doen al jaren intensief onderzoek naar autisme, en desondanks is nog altijd onbekend wat het precies is. Er is geen biomarker (zoals een bloedtest, of een DNA onderzoek) waarmee autisme aan te tonen is. Dit wil zeggen dat de diagnose altijd gegeven moet worden aan de hand van kenmerken in het gedrag.
Wat er wél bekend is, zijn de kenmerken in het gedrag en de daaruit volgende problemen waartegen iemand met autisme aan loopt. Dit zijn voornamelijk problemen op sociaal gebied, het aanvoelen van bepaalde sferen, settings, het lezen van gezichtsuitdrukkingen, en het begrijpen van bepaalde uitspraken (zoals sarcasme en intonatie) – kortom, communicatie lijkt voor mensen met autisme anders te zijn ontwikkeld. Dit komt met name omdat de informatie anders verwerkt wordt.

Toch hangt de mate waarin een persoon beïnvloed wordt door autisme sterk af van de persoon zelf. Mensen met autisme hebben een grote kans om vast te lopen als zij niet op tijd de juiste begeleiding krijgen. Doordat sommige mensen met autisme begeleiding nodig hebben wordt er vaak al snel gedacht dat zij dom zijn, niet zelfstandig genoeg zijn of simpelweg niet in staat zijn om zonder begeleiding te leven. Laten we deze aanname gelijk de wereld uit helpen.
Aanname: Bij autisme wordt snel gedacht dat iemand een mindere intelligentie heeft.
Correctie: De meeste mensen met autisme hebben gewoon een normale tot zelfs hoge intelligentie. Naar schatting heeft maar zo’n 30% van deze mensen een verstandelijke beperking. Als we daar iets dieper op ingaan: dat is dus 30% van de 200.000 mensen met autisme in Nederland, wat uitkomt op ongeveer 60.000 mensen. Om dan wat context te geven op deze cijfers: In Nederland hebben 1 op de 10 mensen een matige of ernstige beperking, dat zijn zo’n 1,2 miljoen mensen tussen de 12 en 75 jaar. Zo’n 142.000 mensen hebben een verstandelijke beperking, en 3,5% van de kinderen en jongeren tot 18 jaar hebben een beperking (dit zijn ruim 68.000 kinderen en jongeren). Waarom doen we dan net of dit percentage onder autisme zo hoog ligt, als dat in verhouding helemaal niet het geval is? Waarom zijn we zo snel om te oordelen aan de hand van aannames die nergens op gebaseerd zijn?

Want laten we ook eens kijken naar de sterke kanten van iemand met autisme: ze hebben vaak geweldig oog voor detail, zijn meestal sterk in analytisch denken, zijn loyale vrienden en veelal ook erg eerlijke personen. Daarbij zijn mensen met autisme echte strijders. Om sommige doelen te bereiken moeten zij dubbel zo hard werken als dat jij en ik zouden hoeven – en dan is die hyperfocus ook echt hard nodig. Sommige mensen met autisme streven er zelfs naar om zo goed mogelijk mee te kunnen draaien in de maatschappij en volgen hier bepaalde therapieën en trainingen voor, daar is doorzettingsvermogen voor nodig.
Dus in hoeverre is autisme dan een ‘beperking’ of een ‘stoornis’, en waarom is het iets dat we zouden moeten veranderen? Is het niet simpelweg een andere manier van denken? De neurodiversiteitsbeweging noemt het in feite eigenlijk gewoon een ‘andere manier van zijn’ – en is dat niet voldoende?

Jij bent het ontbrekende puzzelstukje

Als wij verder denken aan autisme, denken we al snel aan het gekleurde puzzelstukje. Het is het meest bekende symbool voor autisme, maar waar komt het vandaan?

In 1963 was het symbool voor autisme een puzzelstukje, met hierin een huilend kindje. Dit symbool kwam van de Britse organisatie National Autistic Society. Deze organisatie was van mening dat mensen met autisme leden aan een “raadselachtige” aandoening. Het idee achter het symbool was dat autisme een tragische aandoening was waaronder (alleen) kinderen leden.
In 1999 creëerde deze zelfde organisatie een nieuw symbool: een stuk lint met puzzelstukjes patroon. Hun beredenering was dat het patroon de complexiteit van het autismespectrum benadrukte. De kleuren van de puzzelstukjes stonden voor de diversiteit van mensen die leden aan deze aandoening. En, alsof dat niet genoeg was: het symbool moest staan voor hoop. Hoop dat deze mensen, door middel van vroege interventie en ondersteuning een ‘volwaardig leven konden leiden en op hun eigen voorwaarden in contact konden komen met de wereld’.

Vandaag de dag kennen we ook het blauwe puzzelstukje als symbool voor autisme (hoewel deze meer in Amerika gecommuniceerd wordt). Deze dankt zijn populariteit voornamelijk aan de organisatie Autism Speaks. Maar wacht nog maar even voor je enthousiast wordt.

Wat is Autism Speaks?

Eén van de organisaties die je vast online tegen gaat komen is ‘Autism Speaks’. Dit is namelijk een relatief bekende organisatie in Amerika.
Autism Speaks is een organisatie, opgericht door moeders van kinderen met autisme, in 2005. Ze stellen dat hun logo enorme invloed heeft gehad op het ‘vergroten van het bewustzijn van autisme’. Het symbool staat voor de zoektocht naar antwoorden, wat zal leiden tot meer begrip en acceptatie. Een symbolische betekenis voor de uiteenlopende uitdagingen waar mensen met autisme tegenaanlopen, hun capaciteiten en het benadrukken van hun sterke kanten.
Maar de zin ‘zoektocht naar antwoorden’, is hierbij van groot belang. Dit verwijst namelijk naar het zoeken van behandelingen en genezingen. Autism Speaks doet namelijk uitspraken zoals dat autisme een ziekte en tragedie is, “deze ziekte heeft onze kinderen weggenomen”. Zij zien autisme als een ‘epidemie’ en geven een groot deel van hun budget uit aan onderzoek om autisme te genezen.

Weet je nog de neurodiversiteitsbeweging die ik eerder noemde? Zij hebben ook grote problemen met het feit dat sommige ouders en organisaties (Autism Speaks, ik kijk naar jou) autisme willen genezen. Want wat willen ze precies genezen? Wat blijft er over, als jij niet meer jij bent?

Jij bent goud waard

Wereldwijd zijn er steeds meer mensen met een afkeur voor het puzzelstuk symbool, met goed recht. Het symbool geeft het idee dat iemand met autisme onvolledig is, iets mist of zelfs niet passend is. Een symbool dat staat voor hoop – op het behandelen en genezen van autisme.
Natuurlijk is dat niet iets wat we willen, want wat impliceren ze nou eigenlijk: wat valt er te genezen? Ben jij een minder mens als je anders denkt? Ben jij minder waard omdat je de wereld niet ziet zoals de neurotypische mensen willen dat je het ziet? Dit is niet de boodschap die we willen overbrengen.

Gelukkig hebben we in Nederland wél goede associaties met het puzzelstukje als symbool. “Geef me de 5” bijvoorbeeld, zij werken ook continue met het puzzelstukje. Hun logo bestaat uit 5 puzzelstukjes: rood, blauw, groen, geel en paars – die samen één geheel maken. Geef me de 5 is een methodiek die met behulp van de puzzelstukjes de denkwijze van autisme wil aanduiden. Neem bijvoorbeeld het rode puzzelstukje, deze staat voor sociale informatie. Zo kun je op een heldere manier laten zien dat sociale informatie soms moeilijk tot niet te herkennen is voor een persoon met autisme, en dat zij hier meer informatie voor nodig hebben (dit zijn de andere puzzelstukjes).
Ook de puzzelstukjes zelf zijn veelvoorkomend, zij staan voor de tijd die iemand nodig heeft om alles een plekje te geven, alles aan elkaar te koppelen om er vervolgens een mening over te kunnen vormen. Geef me de 5 geeft dus een compleet andere invulling aan hetzelfde symbool! Wil je hier meer over lezen? Dan is ‘Uitleg in Beeld – De aanpak bij autisme’ van Colette de Bruin het perfecte boek!

Mijn voorkeur gaat echter uit naar een ander symbool: het gouden infinity symbool. Waarom? De term autisme begint met de letters ‘a-u’, en de letters ‘AU’ staan in het periodiek systeem voor goud. Vandaar de mooie gouden kleur.
Begrijp me niet verkeerd, de regenboog versie van dit symbool is ook erg mooi, en toch vind ik de regenboog horen bij de LGTBQAI+ community.

People, not Puzzles. #AutismAwareness
Dus tot slot. Het puzzelstukje? Dat ben jij. En dat klinkt heel erg Autism Speaks, maar zo bedoel ik dat niet. Jij, perfect zoals jij bent, jij past in de wereld en jij maakt de wereld compleet. Zonder jou zouden wij nooit in staat zijn om de puzzel af te maken, en de wereld zonder mensen met autisme – is een wereld die niet compleet is. Jij hebt net zo veel rechten om te zijn wie je bent, dan dat een neurotypische (zoals ik) heeft. Ik ben blij dat jij er bent – want jij bent AU (goud) waard. ∞

Fijne Wereld Autisme Dag.

Nog niet uitgelezen? Lees dan eens de indrukwekkende essay van Jim Sinclair – Rouw niet om ons.

Dus toen ik een advertentie van een pakket vol heerlijke lekkernijen voorbij zag komen, maakte mijn hart dan ook een sprongetje. Happy Cheatday is een onderneming die prachtige dozen vol lekkere dingen verkoopt. Op dit moment bieden ze vier goed gevulde boxen aan, die er te mooi uit zien om op te eten.

Het aanbod van Happy Cheatday

Happy Cheatday box – een pakket vol met chocolade. Hier zitten chocolade koekjes in, mini (chocolade) donuts, oreo’s, toffifee, chocolade pretzels, frou frou koekjes, marshmallows, rocky road en verse aardbeien. Dit pakket kost 44,95 euro.

Happy Birthday box – een zoet pakket met popcorn, spekjes, roze koeken, ruby KitKat, fruitrolletjes, 1 roze donut, pinda m&m’s, schuimpjes, 2 mini gebakjes, en verse aardbeien. Deze box kost 39,95 euro.

Happy Day box – in dit pakket zitten suikerwafels, croissantjes, pecanbroodjes, chocolade broodjes, American Chocolatchip Cookies, nootjes en een bakje rood fruit. Deze box koop je voor 29,95 euro.

En als laatste hebben ze de Happy Cheersday box – een heerlijk doosje voor bij de wijn. Gevuld met brie, crackers, mini komkommers, nootjes, (Lay’s) oven baked chips, (pitloze) witte druiven, zoute stengels en pretzels, blauwe druiven, kaasblokjes en cervelaat. Dit pakket kost 39,95 euro.

Hoe duur is een Happy Cheatday box om zelf te maken?

Zo is er voor iedereen iets, behalve voor de mensen met een niet al te hoog budget. Want laten we eerlijk zijn, voor sommige mensen is een pakket van 30 – 40 euro gewoon niet te doen. Zodoende dat ik mij ook afvraag, zou je goedkoper uit zijn als je zelf de boodschappen in huis haalt?

Om dit uit te proberen ga ik een boodschappenlijstje maken van de producten die duidelijk te zien zijn op de foto’s. De boodschappen ‘doe ik’ voor het gemak allemaal bij de Albert Heijn.

We beginnen met de Happy Cheatday box, een pakket vol chocolade:

• Chocolade koekjes (melk) – AH Digestive melk €0,88
• Chocolade koekjes (puur) – AH Digestive puur €0,88
• Mini (chocolade) donuts – €0,25 per stuk = 4 stuks voor €1,00
• Chocolade pretzels – Flipz Milk chocolate pretzels €1,45
• Frou frou koekjes – Verkade Frou Frou vanille €1,25
• Marshmallows – Frisia Marshmallows €0,99
• Rocky road – AH Rocky road €2,49
• Toffifee €1,59
• Oreo’s €1,20
• Verse aardbeien €3,29
  
  Dit pakket kost bij Happy Cheatday 45,00 euro. Bij de Albert Heijn betaal je hier €15,02 voor.

De Happy Birthday box, een heerlijk zoet pakket:

• Popcorn (zowel zoet, als zout) €0,99
• Spekjes – Frisia Diamond Mallows €1,19
• Roze koeken (AH mini, 6 stuk) €0,69
• Ruby KitKat (de AH heeft de Ruby KitKat niet, dus we zetten de prijs hoog zodat bijna alle overige smaken binnen budget passen – wit, cookie dough, matcha, gold etc.) €3,00
• Fruitrolletjes – Bear Fruit Rolls €2,99
• Roze donut (1) – AH donut pink 4x €2,84
• Schuimpjes €1,19
• Mini gebakjes – Mini framboos tartelette (4 st) €3,00
• Pinda m&m’s (150g) €1,75
• Verse aardbeien €3,29
  
  Deze box kost bij Happy Cheatday 39,95 euro. Bij de Albert Heijn betaal je hier €19,94 voor – en je hebt extra roze koeken, extra tartelette én extra donuts, hmm.

Happy Day box – een heerlijk pakketje voor tijdens de lunch:

• Suikerwafels (2) – AH Luikse wafels (10 stuks) €1,35
• Croissantjes (chocolade + roomboter) €0,60 + €0,95
• Pecanbroodje (1) €0,60
• Chocolade broodje (1) €0,95
• Koffie broodjes (2) €0,55 = €1,10
• American Chocolatchip Cookies (1) €1,35
• Studentenhaver €2,49
• Bakje rood fruitmix (230g) €3,00
  
  Deze box koop je bij Happy Cheatday voor 29,95 euro. Bij de Albert Heijn betaal je hier €12,39 voor.

Happy Cheersday box – een heerlijk doosje voor bij de borrel:

• Brie (le rustique) €2,09
• Prosciutto €3,49
• Crackers – LU Minicrackers olijfolie & oregano €1,49
• Snoepgroente komkommers €2,99
• Notenmix €2,49
• (Lay’s) oven baked chips €1,69
• (pitloze) witte druiven €2,19
• Zoute sticks €0,39
• Pretzels – AH Mega mix pepsles €0,82
• Blauwe druiven €2,59
• Kaasblokjes – AH Goudse blokjes jong belegen 48+ €2,50
• Cervelaat (mini) – AH Mini cabanossi €2,29
  
  Dit pakket kost bij Happy Cheatday 39,95 euro. Bij de Albert Heijn betaal je hier €25,02 voor, zo blijft er zelfs nog geld over voor een drankje.

Hoe happy is jouw cheatday?

Conclusie: in de meeste gevallen ben je dus bijna de helft goedkoper uit als je zelf de boodschappen doet. Hoewel een kant en klaar pakket van Happy Cheatday er super leuk uit ziet, kan je het dus ook zelf samenstellen als je een minder ruim budget hebt. Zo’n gevulde box met lekkers is een geweldig cadeautje om te geven óf te krijgen (met een leuk kaartje, in een leuke box of een mandje met cellofaanfolie), heerlijk voor een gezellige avond met vrienden en een filmpje of bordspelletje, of gewoon lekker voor jezelf. Want dat kan natuurlijk ook!

Dat wil niet zeggen dat de pakketten van Happy Cheatday er minder om zijn! Ze zien er prachtig uit, en als je het budget ervoor hebt zou ik het zeker eens uitproberen!

Enorme opluchting

Gelukkig lijkt onze ergste angst, een tumor, niet uit te komen. De radioloog spreekt over een fibroadenoom – makkelijker gezegd, een bindweefselknobbel. Maar om echt met 100% zekerheid uit te kunnen sluiten dat het geen kanker is, moet er een biopt van worden gedaan. 

Handschoenen worden aangedaan, en onder andere scalpels, naalden en alcohol wipes worden klaargelegd. Een indrukwekkend tafereel om eens van dichtbij te mogen meemaken, in plaats van op de bank met een zak chips en Greys Anatomy. 

Waarschuwing: deze blog bevat grafische content! 

Wat is een biopt?

Bij een biopt nemen ze een stukje weefsel af voor microscopisch onderzoek. Dit doen ze als ze twijfelen over de diagnose, of om een klinische diagnose met zekerheid te kunnen vaststellen. Een weefselonderzoek helpt hierbij.
Het afnemen van een biopt zal altijd gebeuren onder een lokale verdoving. Ze nemen een klein stukje weefsel af en zullen dit opsturen naar het laboratorium voor nader onderzoek.

Hoe voeren ze een biopt uit?

Allereerst wordt met behulp van de echo de locatie van de massa (die aangeprikt moet worden) weer opgezocht. Er wordt een markering gemaakt op de huid, via waar de biopt genomen moet worden. Enkele millimeters hiernaast wordt in een schuine hoek (richting de massa) de verdoving ingebracht. 
“Voel je dit?” vraagt de radioloog als hij na een klein ogenblik een kleine incisie maakt, enkele millimeters naast zijn markering. 
Spoiler: blijkbaar voel je dit, en is dit pijnlijk, alsof iemand met een mesje in je borst prikt – heel vreemd.

Terwijl ik mij afvraag hoe ver (qua bereik) zo’n verdoving daadwerkelijk werkzaam is zet hij opnieuw zijn scalpel in haar huid, maar deze keer op de plek van de markering. Terwijl het bloed in een rap tempo opwelt uit het kleine wondje op haar borst, geeft ze geen kik. 
Ik heb vandaag dus geleerd dat deze verdovingen op de millimeter aankomen, want de tweede incisie heeft ze nooit gevoeld. 

De procedure van een biopt

De radioloog pakt zijn materialen erbij. Een groot donkergroen plastic uitziend bakje, waar hij vervolgens een naald op zet ter grootte van mijn onderarm. Ik hoor je denken ‘wat kan jij lekker overdrijven zeg’ maar ik maak geen grapjes. 

Hij heeft in zijn ene hand de naald vast, terwijl hij met zijn andere hand de echo vast heeft. De naald wordt ingebracht door de kleine incisie die zojuist gemaakt is. Met een kleine maar krachtige beweging wordt de naald in de borst geduwd, daarna geleid hij (met behulp van de echo) de naald naar de juiste plek.
Enkele millimeter voor de donkere vlek op het scherm houdt hij de naald stil. Op het moment dat hij op een knop duwt op het groene bakje van zijn naald, wordt de ruimte gevuld door een hard klikgeluid. Van wat ik begrepen heb zit er een soort grijper aan het uiteinde van de naald. Op het scherm van de echo is te zien hoe een dun wit streepje ontstaat, vanuit het midden van de massa tot aan het lijntje van de naald.
De radioloog haalt langzaam de naald terug vanuit de borst, en plaatst het uiteinde van de naald in een bakje vloeistof dat de assistente vasthoudt. Dat was de eerste biopt. 

Om genoeg materiaal te hebben om te kunnen onderzoeken, wordt dit ongeveer 3 a 4 keer gedaan. 

Het verwijderen van een cyste

Zoals ik in de vorige blog al schreef, waren er op de echo’s ook cystes te zien in de borst. Er is vaak geen medische reden om deze te laten verwijderen, behalve als je er zelf last van hebt. Veel vrouwen lopen rond met cystes in hun borst, zonder dit zelf ooit door te hebben.

Het verwijderen van de cyste is gelukkig een stuk minder heftig. Hiervoor is er eenmalig een kleinere naald ingebracht (deze wel zonder verdoving) tot in de cyste, en hebben ze het vocht er uit geheveld. Al met al bijna zo’n 2,5 buisje vocht. Maar een stuk minder pijnlijk!

Je weet dat je te veel Greys Anatomy kijkt, als…

De radioloog is een beetje een stugge man, dus ik wil hem niet te veel vragen stellen. Terwijl de vragen juist branden op mijn tong. Mijn ogen staan strak op het echo scherm, terwijl ik meekijk en mij afvraag wat hij ziet dat ik niet zie. Welke dingen herkent hij, die voor mij onzichtbaar zijn. Ik zie de cysten als kleine donkere vlekjes in beeld. Maar ik zag niet het verschil tussen de cyste en de bindweefselknobbel. En mijn moeder? Zij had voor 90% van de tijd haar ogen dicht. 

De assistente is een wat oudere, maar vooral warme vrouw. Zodra de radioloog de deur uit is keer ik mij terug naar haar. Ik vraag haar naar het ontstaan van een cyste (antwoord “dat weten we nog niet”) en ik vraag haar meer over de biopt. 
“Werk je zelf ook in de zorg?” vraagt ze me. Ik vertel dat ik heel gelukkig ben in mijn baan als content marketeer, en dat ik niet denk dat werken in de zorg mij zou liggen. “Dat is jammer, je zou er wel geschikt voor zijn!” 
Als de assistente al aangeeft dat je geschikt bent, dan denk ik dat het veilig is om te zeggen dat al die jaren aan ziekenhuisseries je toch nog iets opgeleverd hebben. Mijn moeder noemt het een lugubere fascinatie voor enge en bloederige dingen, ik noem het een real life kijkje achter de schermen van mijn favo tv series. 

De uitslag van de biopt

Uiteindelijk blijkt het dus vermoedelijk (totdat de uitslag binnen is, is dit natuurlijk nog niet 100% zeker) te gaan om een grote cyste, en een bindweefselknobbel. Alle twee goedaardige massa’s waar je je geen zorgen over hoeft te maken. Maar wij realiseren ons ook goed dat dit een positieve afloop heeft – en dit gaat natuurlijk niet altijd en bij iedereen zo. 

Wij willen iedereen daarom ook aanraden om eens in de zoveel tijd (bijvoorbeeld tijdens het douchen) even je borsten te controleren op bultjes, knobbeltjes en andere afwijkende zaken die er voorheen nog niet zaten. Hoewel het een eng idee is, kan je er maar beter vroegtijdig bij zijn. Het traject waar je in terecht komt als je er later bij bent, zal nog vele malen enger zijn. 

Let op: dit is onze eigen ervaring, daarom kan het voor iedereen anders zijn!

Update: voor iedereen die de afgelopen drie weken meegeleefd heeft met dit verhaal – het is goed nieuws! De diagnoses bindweefselknobbel en cyste waren juist. Echt een enorme opluchting.
We hebben ervoor gekozen om deze blogs met jullie te delen omdat we het belangrijk vinden om het taboe te doorbreken. Wij vrouwen hebben borsten, ja. En soms is er iets mis met ons lichaam. Laten we elkaar dan helpen door deze spannende situatie en hier open over praten.
Ga jij op dit moment door dezelfde situatie en heb je hier vragen over? Aarzel niet om contact op te nemen!

Deze zalmburger is heerlijk met aardappelschijfjes en een salade! Meer zin in een fastfood-ish maaltijd? Frietjes, zoals zoete-aardappel frietjes) zijn ook altijd erg lekker!

Zin in zalm, maar geen zin in een burger? Bekijk onze mini sandwiches met kip en zalm eens!

1. Spanning met een vleugje mysterie

The Alienist

De serie is spannend, spiritueel en geeft een duistere kijk op een historische detective crime story.
Gebaseerd op het boek van Caleb Carr.

Het is 1896. New York. Gruwelijke moorden op (jongens)prostituees. Een politiecommissaris, een criminele psycholoog, een krantenillustrator én de vrouwelijke assistente van de politiecommissaris onderzoeken de moorden, maar doen dit wel onder de radar. Elke stap vooruit, hebben meer weg van twee stappen achteruit.
De titel ‘alienist’ is een oude benaming voor een psycholoog. Dr. Kreizler bestudeerd afwijkend gedrag bij mensen, en als hij in NY op het spoor komt van een seriemoordenaar met een voorliefde voor jongetjes, begint het kat en muis spel pas echt.

Alias Grace

Gebaseerd op het boek van Margret Atwood.

Alias Grace is een verhaal over een jonge 17 jarige vrouw (in de 19de eeuw) die werd mishandeld, misbruikt en tot zwijgen werd gebracht. Het is een waar misdaaddrama, gebaseerd op het echte leven van een arme immigrant en maid die in 1843 schuldig werd bevonden aan moord. Maar was ze werkelijk schuldig?

2. Mooie mannen en bloederige gevechten

Vikings

Vikings is één van mijn favoriete series. Vikings is geïnspireerd door de sagen van Viking Ragnar Lothbrok, een van de bekendste legendarische Noorse helden. De serie neemt ons mee in de wrede wereld van Ragnar Lothbrok, en zijn reis van Viking warrior tot King van Kattegat. Een wereld vol mysterie, nieuwe ontdekkingen, plunderingen, bloederige gevechten en liefde.

In de latere seizoenen volgt de serie het lot van zijn zonen en hun avonturen.

Nog een leuke, en vergelijkbare serie is The Last Kingdom, ook te zien op Netflix.

3. Emotionele drama’s en Mental Health

Dare Me

Dare Me is een meeslepend verhaal over cheerleaders die verstrikt raken in een web van duistere geheimen en leugens. Nadat een nieuwe coach hun team komt overnemen, bereikt de rivaliteit onder de vriendinnen een hoogtepunt. Ze gaan over lijken. Letterlijk.

Get Even

Vier vriendinnen vormen samen een club om de bullies op school te ontmaskeren. DGM, wat staat voor Don’t Get Mad (- Get Even). Wanneer één van hun doelwitten echter dood aangetroffen wordt, met een briefje in zijn hand waar DGM opstaat, staat de wereld van de meiden op zijn kop. Een pervy dude ontmaskeren is één ding, maar een moord op je geweten hebben staat niet zo goed op je CV.

4. Welkom in de Apocalypse

The Society

De Society, gaat over een groep jongeren die er letterlijk alleen voor komen te staan. Nadat ze terugkomen van een geannuleerde klassenexcursie, ontdekken ze dat iedereen uit de stad weg is. Verdwenen. Wat eerst lijkt op de perfecte omstandigheden voor een feestje, slaat al snel om in een nachtmerrie. De buitenwereld lijkt niet meer te bestaan, communicatie is niet langer mogelijk, en als er direct naast de stad ineens een bos verschijnt breekt de hel los. Want hoe overleef je in een wereld zonder regels?

The 100

The 100 is een verfilming van de boekenserie van Kass Morgan.

Zevenennegentig jaar geleden was bijna de hele aarde verwoest na een nucleaire apocalyps, waardoor duizenden mensen nu leven in een ruimtestation, genaamd the Ark. The 100 volgt een groep jongeren, specifieker een groep criminele jongeren. Hun hele leven hebben ze gespendeerd op the Ark, tot nu. Wanneer de levensondersteunende systemen beginnen te falen, worden deze 100 jongeren (gedetineerden) naar de aarde gestuurd in een laatste poging om te onderzoeken of de aarde weer bewoonbaar is. En in het ergste geval, om tijd te winnen voor de resterende bewoners van the Ark.

5. Een klein beetje magie

The Witcher

The Witcher is gebaseerd op de boekenreeks van Andrzej Sapkowski.
Ben je meer van de games? De game koop je hier.

The Witcher verkent de legende van Geralt of Rivia. Een eenzame monsterjager, die worstelt om zijn plek te vinden in de wereld. De wereld is een wrede plek, waarin mensen vaak slechter blijken te zijn dan de monsters waar Geralt tegen vecht. Het lot heeft soms echter andere plannen, waardoor Geralt zich in gezelschap bevind van een machtige tovernares (die er alles aan zal doen om haar dromen werkelijkheid te maken) en een jonge prinses met een speciale gave. De serie neemt je mee door verschillende momenten in de tijd, en langs belangrijke momenten in de geschiedenis – tot aan dat ene belangrijke moment.

The Chilling Adventures of Sabrina

Deze Sabrina serie, is een soort spin-off serie van Sabrina the Teenage Witch (1996). Het is een bovennatuurlijke horror serie, ook gebaseerd op de Archie-strips (waar ook Sabrina the Teenage Witch op gebaseerd was).
De serie “the Chilling Adventures of Sabrina” gaat over Sabrina Spellman. Half heks, half mortal. The Chilling Adventures of Sabrina is een coming-of-age verhaal vol witchcraft en horror. Er gebeuren onheilspellende dingen in het stadje Greendale, waarbij Sabrina haar stad – vrienden – en familie moet zien te redden van de duisternis.

6. De perfecte obsessie

You

You is gebaseerd op het boek You van Caroline Kepnes.

You is het verhaal van Joe Goldberg. Een manager in een boekenwinkel in New York. Tijdens één van zijn werkdagen loopt zij binnen, Guinevere Beck. Een prachtige vrouw, met een voorliefde voor boeken, goede gesprekken en een droom om auteur te worden.
Joe gelooft in liefde op het eerste gezicht. Zelfs als de vrouw van zijn dromen nog wat overtuiging nodig heeft. Dus wat is de volgende logische stap? Juist. Je spoort haar social media af, op zoek naar haar likes en dislikes. Spontane ontmoeting? Hetzelfde drankje bij Starbucks? Luisteren we dezelfde muziek en lezen we hetzelfde boek? Toevallig. Dit moet wel het lot zijn dat ons samen heeft gebracht.
Hij voed zijn obsessie met behulp van technologie, om elk obstakel uit de weg te ruimen. En dan bedoel ik ook echt, ELK obstakel. Deze relatie zal koste wat het kost slagen.

Heb je nog meer aanraders van toffe series op Netflix (of Prime) die ik écht moet zien? Laat het me weten!

Een lange ochtend in het ziekenhuis

Een vriendelijke verpleegkundige voert vroeg op de ochtend het gesprek. Ze vertelt wat ons vanmorgen te wachten staat, en waar we ons op kunnen en moeten voorbereiden. Ze heeft een goed gevoel voor humor, waardoor we al snel grapjes aan het maken zijn en de zwaar beladen sfeer al gauw wat minder heftig aanvoelt. Toch blijft het malen, daarachter ergens, ver weg gestopt – diep in je gedachten, de simpele maar angstaanjagende “wat als?” vraag.
De verpleegkundige is het er over eens dat de knobbel niet te missen is, en we worden doorgestuurd naar de afdeling waar ze een mammografie zullen maken. 

De assistente van deze afdeling legt uit dat de behandelkamer waar de mammografie uitgevoerd wordt, te klein is om met meerdere mensen in te zijn. Ik wordt gevraagd om in de wachtkamer te blijven zitten, maar ze belooft mij om me te komen halen voor de echo.
En daar zit ik, in de wachtkamer van het ziekenhuis. Als een klein meisje, in een veel te grote stoel. Bungelend met haar benen, terwijl de klok de seconden wegtikt. Ijverig met haar neus in haar mobiel. Ze zeggen toch altijd dat je zorgen van je afschrijven therapeutisch werkt?

Zwijgen is zilver, vluchten is goud verboden

Zo’n 15 minuten later staat de assistente in de deuropening van de wachtkamer, om mij zoals belooft op te halen. Als ik de kamer binnen stap zit mijn moeder lichtelijk verslagen op de rand van het bed. Tenminste, zo’n blauwe behandelstoel met een wit steriel stuk papier er overheen.
Ze had waarschijnlijk veel liever op haar eigen bed gezeten. Dat had zo kunnen zijn. Toen we net de ingang het ziekenhuis in liepen was ze stiekem al op zoek naar een vluchtroute. Maar dat mocht niet van mij. Op dat moment baalde ze vast dat ze mij had meegenomen.

Wat is een mammografie?

Een mammografie is een röntgenfoto van de borst, waarop vetweefsel, bindweefsel en klierweefsel te zien is. Bij een mammografie wordt er meerdere malen een foto gemaakt van de borst. Ze maken drie foto’s per borst, vanuit 3 verschillende hoeken. Een mammografie kan helpen om een diagnose te stellen bij bepaalde symptomen: waaronder een knobbel in je borst.

Als ik het verhaal zo aanhoor is een mammografie geen pretje. Het is een pijnlijk proces, dat ongeveer 15 a 20 minuten duurt. De mammograaf, het apparaat dat de mammografieën maakt, bestaat uit twee platen die de borst samendrukken. De steunplaat (hierop wordt de foto vastgelegd) en een andere uitneembare plaat.
Je hebt het gevoel dat je borst zodanig samengeperst wordt dat elke millimeter meer kan zorgen voor een ontploffing. Tenminste, dit heb ik mij laten vertellen.
Hoe pijnlijk is een mammografie? Dat hangt meestal af van je cupmaat, hoe gevoelig je borsten zijn en hoe gevoelig jij als persoon bent voor pijn. Dit is dus per persoon verschillend.

Maar laat dit je alsjeblieft niet afschrikken. Een mammografie kan nodig zijn om meer duidelijkheid te krijgen over de massa, en is absoluut geen overbodig onderzoek. Op de website van Pink Ribbon kan je hier meer over lezen.

Als een mammografie niet voldoende is

Na het maken van de mammografie, wordt er ook nog een echo gemaakt. Tijdens de echo valt de bult niet te missen. Een grote zwarte vlek op beeld. De radioloog maakt met een druk op de knop een foto, en sleept vervolgens met zijn muis over het beeld om de vlek op te meten. Een vermoedelijke (maar nog niet bevestigde) cyste van 4 bij 2 cm. 

Tijdens de echo blijken er nog zo’n 4 kleine cysten verstopt te zitten in het borst. Aangezien dit goedaardige massa’s zijn, kun je hier je leven lang mee rondlopen en dit nooit ontdekken. Zo blijkt het dat een best hoog percentage van vrouwen rondlopen met cystes in hun borst, en dit nooit te weten zullen komen. Ongeveer een derde van alle vrouwen tussen de 35 en 50 jaar heeft er ‘last’ van.

Maar er is één klein zwart vlekje op het beeld, waarvan de radioloog denkt dat het wat anders is…

Volgende week vertellen we je meer over het onderzoek in het ziekenhuis.

Trigger warning: in deze blog komen de termen zelfmoord en verkrachting aan bod.

Social media en de media

Een hele simpele vraag, maar denk er eens over na: is het je wel eens opgevallen hoe sociale media steeds meer wordt geïntegreerd onze dagelijkse bezigheden?

Zodoende ook dat social media, en zaken rondom social media, de afgelopen jaren steeds meer opgenomen worden in bijvoorbeeld series en films. En hoewel de intenties vrijwel altijd goed zijn, hebben deze goed bedoelde intenties soms een averechts effect op het publiek.

Heb jij 13 Reasons Why (16+) al gekeken?

Een serie die hierdoor veelal in opspraak is geweest, is de serie 13 Reasons Why op Netflix (2017), naar het YA boek Thirteen Reasons Why van Jay Asher in 2007.

In de serie pleegt hoofdpersoon Hannah zelfmoord omdat ze gepest wordt. Na haar dood ontvangt één van haar vrienden, Clay, een doos met 13 cassettebandjes. In deze 13 bandjes verteld Hannah de reden(en) waarom zij zelfmoord heeft gepleegd, en welk aandeel deze 13 mensen rondom haar – die elk een eigen cassettetape krijgen – hierin hebben gehad.

De boodschap die de serie (voornamelijk aan jongeren) wil overdragen is om aardig te zijn voor andere mensen, aangezien je nooit weet hoe jouw acties hen zullen beïnvloeden. De serie wil aantonen hoe schadelijk bepaald gedrag kan zijn, voor bepaalde mensen in bepaalde scenario’s.

De serie heeft ondertussen vier seizoenen, waarbij ze heftige onderwerpen niet uit de weg gaan. Hoewel 13 Reasons Why een ijzersterk drama is over zelfmoord, verkrachting, cyberpesten en meer actuele onderwerpen waar onze tieners tegenaan lopen, heeft de serie ook een keerzijde.

De angst voor copycat-pogingen

Binnen enkele dagen na de release van 13 Reasons Why (seizoen 1), werd de show luid bekritiseerd door deskundigen op het gebied van zelfmoordpreventie, die vreesden dat het tot zelfmoordbesmetting zou kunnen leiden en tot een golf van copycat-pogingen.
Enerzijds waren veel mensen het niet eens met deze uitspraak. Men zou écht wel het verschil weten tussen een dramatische serie (en daarmee het ‘geromantiseerde beeld’ dat deze serie schetste) – en het effect van zelfmoord in het echt.
Maar er was ook een grote groep mensen die het eens waren met deze deskundigen. Er werd zo’n grote ophef gemaakt, dat ook Netflix dit niet langer kon negeren. Mensen gingen zelfs zo ver dat ze de serie verwijderd wilden zien van de streamingdienst.

Het bleek namelijk, vanuit onderzoek dat eind juli (2017) is gepubliceerd, dat deze bezorgdheid mogelijk geheel terecht is geweest. Google-vragen over zelfmoord namen in 19 dagen na het verschijnen van de show met bijna 20 procent toe, wat neerkomt op 900,000 tot 1,5 miljoen keer meer zoekopdrachten dan gebruikelijk over dit onderwerp. Ook het aantal zelfmoorden in de periode vlak nadat de serie in premiere ging, nam toe. Hoewel het niet met zekerheid te zeggen was dat de serie hier invloed op heeft gehad, zette het mensen wel aan het denken.
Het feit dat Google veel gebruikt werd om vragen te stellen rondom 13 Reasons Why en zelfmoord, betekende natuurlijk niet dat dit massaal copycat-pogingen zouden worden. Het betekende wel dat de serie voornamelijk werd bekeken door jongeren. Jongeren die naderhand met vragen zaten. En wie stel je vragen die je eigenlijk niet met je ouders wil bespreken? Juist, Google.

Is het kijken van 13 Reasons Why dan een no-go?

Mijn mening? Absoluut niet. Om taboes te kunnen doorbreken moet hierover gesproken worden, hier ben ik een absolute voorstander van. We moeten onderwerpen niet uit de weg gaan omdat ze persoonlijk zijn, omdat ze ‘lastig’ zijn en omdat sommige mensen dit liever niet willen weten. Jammer Karen, dat is dan maar zo. Ik hoef ook niet te weten dat Henk al twee weken last heeft van zijn grote teen, als jij weer eens midden in de gangpad van de supermarkt de weg blokkeert omdat je in gesprek bent met Gerda.

De enige manier waarop we echte verandering kunnen aanbrengen is door openheid. En dat is precies wat Netflix met 13 Reasons Why doet. En wie dacht dat Netflix een toontje lager zou zingen na de ophef van seizoen 1, kwam van een koude kermis thuis. In de 3 seizoenen daarop komen onder andere nog de thema’s: aanranding, consent en verkrachting, school shooting en vuurwapens, geweld en bedreigingen, drugs en moord naar voren. Laat de heftige onderwerpen je echter niet afschrikken, 13 Reasons Why is écht de moeite waard om te kijken.

Sommige mensen zijn van mening dat de serie een gevoelige en nauwkeurige weergave is van de werkelijkheid, waarin de hoofdpersoon ons helpt om de beweegredenen te begrijpen die een mens kan aanzetten tot bepaalde handelingen.
Deze openheid kan goed en vooral ook nuttig werken voor iemand die zich in een vergelijkbare positie bevindt. Toch zijn critici bezorgd dat het een normaliserend beeld neerzet over het onderwerp (zelfmoord) en het laat zien als een legitieme optie als het gaat over het oplossen van problemen, wat uiteindelijk leidt tot meer zelfmoorden. Het is uiteindelijk welbekend dat zelfmoord een besmettelijk fenomeen is.

Het ‘mooi maken’ van zelfmoord is niet nieuw

Gelukkig heeft Netflix nooit gehoor gegeven aan de oproep om de serie te verwijderen, maar hebben ze uiteindelijk wel aanpassingen gemaakt. Omdat ze wel degelijk begrijpen dat mensen zich zorgen maken, maar aan de andere kant ook taboes willen doorbreken door te ‘spreken’ over moeilijke onderwerpen.
Zo hebben ze de oorspronkelijke zelfmoord scene gecensureerd, en zijn hier delen van geknipt. Daarnaast hebben ze nu ook trigger warnings (waarschuwingen) toegevoegd aan het begin van elke aflevering. Zo weet je of je een aflevering wel of niet kan kijken.

De trigger warning ziet er zo uit:
‘The following episode contains graphic depictions of sexual assault, which some viewers may find disturbing. It is intended for mature audiences. Viewer discretion is advised.’

Wil je de serie kijken met een tiener, of heb je een tiener die de serie zelf wil kijken? Kijk de serie samen, of laat weten dat je er bent voor vragen. Sommige onderwerpen zullen harder aankomen dan anderen, en dit is per persoon verschillend. Soms is het genoeg om te weten dat jij er voor open staat om er over te praten, in plaats van dat ze aangewezen zijn op Google of Siri.

En laten we even heel eerlijk zijn. Tenslotte is 13 Reasons Why ook niet het eerste fictieve werk dat verwikkeld is in deze discussie (het mooi maken van zelfmoord). Ook het toneelstuk van Shakespeare genaamd Romeo en Juliet (1597) is hiervan beschuldigd.

Heb je een hele specifieke trigger?

Als je een hele specifieke trigger hebt, waardoor je sommige series en films niet durft te kijken heb ik een website tip voor jou. De website heet DoesTheDogDie. Het is een simpele Engelse website, maar is ook goed te gebruiken als jouw Engels niet heel geweldig is.
Deze website is in te zetten op alle media (denk aan films, series, maar ook boeken en podcasts) en het idee is heel simpel. Zoek (in dit geval) de serie op waarvan jij specifiek iets wil weten, stel de vraag en wacht tot mensen hier antwoord op geven. Zo voorkom je dat je alle films en series uit de weg moet gaan, en weet je van te voren of het kijken veilig is voor jou.

Ik heb een knobbel in mijn borst, en nu?

Als ze haar trui een klein beetje laat zakken zie ik ‘m inderdaad zitten. De bult, ter grootte van een pingpongbal, die prominent prijkt op de bovenrand van haar borst. Een knobbeltje in je borst is één van de indicaties van borstkanker, maar het hoeft niet zo te zijn. Er zijn zoveel mogelijke oorzaken voor een knobbeltje in je borst. We nemen de opties door: ontstoken melkklier, cyste- of kanker. We besluiten om niet op de zaken vooruit te lopen, daar zijn wij misschien toch nuchtere Friezen in, en het een paar dagen aan te kijken. 

Let op: verandert er in de komende dagen niet veel? Verdwijnt de knobbel na een paar dagen niet uit zichzelf? Dan is het verstandig om een afspraak te maken bij de huisarts!
Een knobbeltje in je borst kan voelen als een knikker, een kleine verharding in de borst, of simpelweg anders aanvoelen dan de rest van je borst. Vertrouw je het niet? Nogmaals: ga naar de huisarts.

Leer je borsten kennen en wees waakzaam op veranderingen

Het is zo belangrijk om je borsten eens in de zoveel tijd te onderzoeken. Door dit vaker te doen raak je vertrouwd met je borsten en zal je veranderingen sneller opmerken. Kijk in de spiegel, en voel of je afwijkingen opmerkt. Zelfonderzoek is een prima manier om je borsten goed te leren kennen.

Wij vrouwen hebben soms te veel schaamte, als het aankomt op doodnormale dingen. Dit is een taboe wat wij, vooral binnen het kantoor van de Lifestylekoningin willen doorbreken.
Heb hier dan alsjeblieft ook geen schaamte over. Het is voor sommige vrouwen een gek idee om naar de huisarts te gaan met deze klachten. Het idee om in je blote borsten bij de huisarts te gaan zitten kan voor sommige vrouwen een te grote drempel zijn. Vraag of de praktijk een vrouwelijke huisarts heeft waar je bij terecht kan, mocht het echt een situatie zijn waarin je je onveilig voelt. Neem desnoods een vertrouwd persoon mee naar de praktijk als je je er niet prettig bij voelt en leg de situatie uit. Ik weet 100% zeker dat je arts hier begrip voor heeft en je graag helpt, op welke manier dan ook – als je maar geholpen wordt voor het mogelijk te laat is.

Meer weten over het zelf onderzoeken van je borsten? Deze link geeft een heldere uitleg.

Neem het zekere voor het onzekere

Vier dagen later hebben we opnieuw plannen om samen een kop thee te drinken. Ze appt me de avond ervoor, of ik toch iets later wil komen. Ze heeft eerst die ochtend een afspraak bij de huisarts.

Als ik haar zie, vraag ik haar naar wat de dokter zei. Hopend dat hij zei “joh, dat is niks”. Maar dat zei hij niet. Hij had aangegeven dat hij het niet vertrouwde. Het kon werkelijk van alles zijn – maar om er zeker van te zijn kreeg ze een doorverwijzing naar het ziekenhuis.

Neem veranderingen in je borst serieus

Nu, twee dagen na het bezoek aan de huisarts, zitten wij hier. In de wachtkamer van het ziekenhuis. Vandaag staat een echo, een mammografie, een punctie en mogelijk zelfs nog een biopt op de planning. Hoewel het nu (met Corona) niet vanzelfsprekend is om samen met iemand naar het ziekenhuis te komen, hebben we toch gebeld of het mogelijk is. Deze onderzoeken kunnen namelijk de hele ochtend duren, afhankelijk van wat er uit komt. En hoewel je er vanuit gaat (en hoopt) dat het iets onschuldigs blijkt te zijn, kan je je gedachten niet sturen en komt soms het woord ‘kanker’ toch nog bij je naar boven. Want, wat als—

Mijn moeder haar eerste gedachte bij het voelen van de bult was, “maar ik wil nog helemaal niet dood”. Zo’n ochtend vol onderzoeken brengt zo veel emoties met zich mee. De zenuwen gieren door je lijf, je staat stijf van de spanning, de onzekerheid, bezorgdheid, en vooral stress. Hoewel dat allemaal natuurlijk heel normaal is, is het ook ontzettend eng. Daarom kan het veel steun bieden om dit niet alleen te moeten doorstaan, en gelukkig hebben ziekenhuizen hier, zelfs in Coronatijdperk, erg veel begrip voor.

Volgende week vertellen we je meer over het onderzoek in het ziekenhuis.