Hoeveel tafels passen er in jouw huis?
Na mijn beddengoedverslaving, kunstplantenverslaving en bullet journal verslaving, is het tijd voor een nieuwe: tafels. Het is wellicht een beetje een onorthodoxe obsessie. Daarnaast krijg ik ook nogal warrige berichten van het thuisfront, maar hebben jullie enig idee hoe ondergewaardeerd tafels zijn? Mocht je nog niet overtuigd zijn, lees vooral verder. Mocht je al wel overtuigd zijn, dan is dit artikel een feest der herkenning 😉
Haltafels
Haltafels of sidetables zet je over het algemeen in de hal. Het lijkt wellicht een nutteloos stukje tafel, het is smal, staat in de hal en kan niet heel veel doen: je kan er geen bureau van maken, er past vaak niet eens een behoorlijke vaas op, laat staan een maxi-cosi. maar toch, sidetables zijn underrated.
Haltafels zorgen er namelijk voor dat je hal er groter uit ziet. Daarnaast is het heerlijk thuiskomen voor mensen die altijd alles kwijt zijn – zoals ik. Pleur je sleutels, je tas, je jas, je telefoon op je haltafel terwijl je ondertussen alles kwijt raakt. Het kan niet ver zijn.
Ben je niet zo chaotisch als ik? Dan kun je je haltafel gebruiken om bijvoorbeeld winterspullen op te slaan, zodat je kapstok niet gebukt gaat onder alle zooi, of als een leuke decoratieplek zodat je al meteen een fijn gevoel krijgt als je thuiskomt. Toch fijner om thuis te komen in je eigen huis, dan in een garderobekast.
Tafel in de keuken
Natuurlijk heb jij – althans, ik ga er maar voor het gemak even vanuit – een eettafel. Alleen als je jonge kinderen hebt, ligt die eettafel waarschijnlijk altijd vol met Lego, knuffels, tekenspullen en andere zooi die je niet weg mag gooien van je kleuter omdat die echt mega-mega-mega belangrijk zijn. Zoals een lege wc-rol. Dus je laat het maar liggen.
Eten wordt dan soms best een kunst. Of wat dacht je van even gezellig natafelen met je partner? Ik krijg de neiging om dan te gaan zitten klieren met de Lego van mijn zoon. Zoon boos omdat ik zijn brandweerpolitiehelikopterboothoogwerker heb verbouwd tot iets wat volgens hem: ‘he-le-maal niks’ is en ‘mama, jij kan helemaal geen Lego bouwen’. Nee oké, snotaap. Ik zal het onthouden de volgende keer dat je weer een driftbui hebt omdat je een blokje niet tussen drie blokjes in een hoek van precies 47 graden krijgt gepropt.
Ik drijf af. Letterlijk. In een rivier van tranen veroorzaakt door de medogenloosheid van mijn zoon.
De oplossing voor dit probleem? “Mama, er zijn zat andere super hippe tafels die je dan kan gebruiken.” Snap ik, zoonlief wil de tafel van 160 bij 100 cm voor zichzelf houden. En ik wil ook wel een tafel voor mezelf. Dus Jop en ik kijken nu voor een bartafel die we in de keuken aan het kookeiland vast kunnen zetten. Zo kunnen we kind opsluiten in de woonkamer en kunnen wij aan de hoge tafel in de keuken zitten. Enigszins een eigen plek, omdat kind er niet bij kan. En hee, bijkomstigheidje: niemand loopt me meer in de weg in de keuken, want ik kan iedereen op een barkruk deponeren. En nou mond dicht.
Salontafels
Ik ben dus ontzettend gepassioneerd over tafels. Hoewel ik nog even door kan gaan, wil ik je het ook weer niet aandoen om elke tafel in mijn huis op te noemen (we hebben er een stuk of 11). We gaan het nog even hebben over de salontafel en dan ben ik klaar. Beloofd.
Salontafels zijn het einde. Terwijl je een toffe film kijkt – hebben jullie Encanto al gezien? Ik ben verslaafd! – heb je een salontafel waar je alles op kan deponeren. Wat een uitkomst! Zelf hebben wij twee kleine ronde die je makkelijk kan verplaatsen. En bijkomend voordeel: als je kleine kinderen hebt, stoten ze zich regelmatig. Handiger om zich te stoten aan iets ronds, dan aan iets vierkants. Het enige nadeel is wel dat onze tafels zo makkelijk te verplaatsen zijn, dat er flink wat krassen op de grond zijn ontstaan. De viltjes onder de tafels zijn allang vergaan, omdat de hond honger had. Labrador, dan krijg je dat. Dus dat is dan maar het volgende project na de bartafel.