Door 
Waar ik begin deze week nog schreef over dat ik shit over me heen krijg omdat ik werk, kunnen de thuisblijfmoeders ook niets goed doen. Die moeten namelijk van de maatschappij gewoon aan het werk. Inkomen genereren! Het handje ophouden bij hun werkende echtgenoot heeft echt geen zin. Arme man, die al zijn geld ziet verdampen aan boodschappen en schoonmaakmiddelen. En als die vrouw dan nog een schoon huis achter zou laten, keurig opgevoede kinderen en lekkere maaltijden op tafel zet, dan is het haar nog enigszins te vergeven. Alhoewel, dan draagt ze niets bij aan de maatschappij. Dus aan het werk! Maar niet te lang, want anders heb je dat probleem weer en krijg je kinderen die voor galg en rad opdraaien. Kortom: thuisblijfmoeders en werkende moeders kunnen niets goed doen in onze samenleving. En dus ruziën ze met elkaar.
Een lesje geschiedenis: als je trouwde, werd je handelingsonbekwaam als vrouw
Eén van mijn favoriete naslagwerken is de Baedeker voor de Huisvrouw. Dit is een 21-delig naslagwerk voor huisvrouwen wat is uitgegeven in de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw. In het boek worden adviezen gegeven aan vrouwen hoe ze een goede huisvrouw, moeder en gastvrouw kunnen zijn. Dit boek is een heerlijk favoriet omdat het de geschiedenis blootlegt van de Nederlandse vrouw.
Als je als vrouw trouwde in de jaren 50, werd je arbeidsovereenkomst vaak direct ontbonden.
Tot 1956 waren getrouwde vrouwen in Nederland niet handelingsbekwaam. Dit betekent dat je als vrouw zijnde niet mocht beslissen over de opvoeding van de kinderen en niet alleen dat: zodra een vrouw trouwde, werd je arbeidsovereenkomst ontbonden. Als getrouwde vrouw was je namelijk moeder, ook al had je nog geen kinderen. Het feit dat je als vrouw direct thuis kwam te zitten, is ondenkbaar in ons huidige tijdperk. Zo ondenkbaar, dat mensen lijken te vinden dat thuisblijfmoeders onderdrukt worden door hun partner, teren op de zak van hun partner en gewoon een baan moeten gaan vinden. Net als de rest van Nederland. Want wat is het toch gezellig, de hele dag thuiszitten. Alleen maar vakantie vieren en een beetje tv kijken.
Over die werkende vrouw heeft de Baedeker voor de Huisvrouw het volgende te zeggen: ‘Jammer genoeg worden alleen maar de vrouwen die werkzaam zijn op kantoor of elders, betiteld als “werkende” vrouwen. Net of de huisvrouwen de gehele dag met de handen over elkaar zitten!’ Het boek gaat verder: ‘Is er één beroep, dat een zo veelzijdige kennis van de vrouw verlangt als dat van huisvrouw?’. In de kantlijn staat dikgedrukt: ‘ook de huisvrouw werkt, zelfs vele beroepen in één verenigd.’
‘Jammer genoeg worden alleen maar de vrouwen die werkzaam zijn op kantoor of elders, betiteld als “werkende” vrouwen. Net of de huisvrouwen de gehele dag met de handen over elkaar zitten!’
uit Baedeker voor de huisvrouw
We vergeten allemaal het belang van keuzevrijheid
Wie kinderen thuis heeft, weet maar al te goed hoe zwaar het ouderschap kan zijn. Er moet een huishouden gerund, er moeten voedzame maaltijden gemaakt worden, er moet worden opgevoed, we moeten om kunnen gaan met de peuterpuberteit, we moeten per se samen met onze koters spelen en met een beetje geluk heb je nog wat tijd voor jezelf. Velen rusten niet uit in het weekend, maar op kantoor. En tijd voor griep is er thuis al he-le-maal niet. Waar we het dan vandaan halen dat thuisblijfmoeders het makkelijk hebben, is mij een raadsel. Als zelfs een boek uit de jaren 50 al vindt dat huisvrouwen werken en hun baan veelzijdig is, waarom dan toch dat oordeel over en weer?
Er zijn thuisblijfmoeders die beweren dat werkende moeders hun kind verwaarlozen. En er zijn werkende moeders die beweren dat thuisblijfmoeders nu eens moeten leren financieel onafhankelijk te zijn en het seksisme in stand houden.
We vergeten alleen één belangrijk ding: de keuzevrijheid die wij vrouwen kregen eind jaren 50. Tot zestig jaar geleden hadden we geen keuze en waren we bijna allemaal thuisblijfmoeders. De keuzevrijheid die we nu hebben is er één waar we bij stil moeten staan. De wet accepteert het. Nu wij nog.
Wat vind jij?